نمیدانم

شاید زندگی خاطرات مارا گروگان گرفته...

شاید از آن خنجری ساخته به نام حسرت تا تاوان بگیرد...

اما تاوان توان میخواهد،و نمانده...

خاطرات خودش تاوان است...

 باعشق زمان فراموش میشود

و امروز زمان دوباره به خاطرم آمد:

   باورت میشود؟

 1342 روز را با تمام تیک تیک ثانیه هایش حس کردم...

 طلا...

همه سرخوش از وصالت،

من و حسرتِ خیالت

همه را شراب دادی و

مرا سراب دادی!

مشکلاتم را به آینه که گفتم , پشت کرد و رفت

تازه فهمیدم هرگز هیچوقت مثل خودم را پیدا نخواهم کرد

چون دیگر خودی نمانده....

آن که مانده  بود...

چند لحظه ی پیش..

                       رفت...../

من همینجا هستم

سال ها منتظر تو...

در میان سیاهی و سپیدی ...

دنبالت میگردم...

کافیست با چشم های شیشه ای به من بنگری...

                                                                                                           QR

باران به دلم مشکوک ست
دهانم بوی بغض می دهد
حرفی نمی زنم که بگوئی
تو هم مگر گریه می کنی ؟!
فقط دلم برایت تنگ ست

می توانستم
به آن جا بروم
دست تو را بگیرمُ
عشق آغاز شود
کاش
کودک خیال من جائی
همین حوالی بود !

چه معنی دارد

زندگی...!؟

وقتی که هیچ اتفاقی

من وتو را سر راه هم قرارنمی دهد!!

سالهاست پذیرفته ام که

ما دوخط موازی هستیم

وهیچگاه به هم نمیرسیم....

ولی فقط کمی فاصله را کمتر کن,

می خواهم بهتر ببینمت...